Break the drive and stay alive!

Het laatste reisverslag dateert van 16 november, zo'n drie week geleden, een dag na Jaspers verjaardag. Het is nu 6 december een dag na Sinterklaas en we hebben een hoop beleefd in de tussentijd. Je ziet vaak op dit soort blogs dat de hoeveelheid reisverslagen afneemt naarmate de reis vordert, maar in ons geval had het ook te maken met het feit dat we een tijdje letterlijk en figuurlijk uit de ether zijn geweest.

Onze reis heeft een hele nieuwe dimensie gekregen nu we een auto hebben gekocht in Cairns. Het is een hele andere ervaring dan reizen met de greyhound, omdat deze een vaste route rijdt en enkel op bepaalde plekken stopt. Nu kunnen we van de gebaande paden af en in principe overal komen. Dit geeft veel meer vrijheid, maar brengt natuurlijk ook risico's met zich mee.

Tsja...

De eerste reisdag met de auto zijn we van Cairns naar Cooktown in het noorden gereden. Een idee van Jasper, omdat hij dacht daar niet alleen de echte tropen te kunnen ervaren, maar het leek hem ook wel cool enkel om het feit dat je kunt zeggen dat je er geweest bent. Het is namelijk de laatste plek in het noorden waar je kunt komen met een gewone auto. Daarna kun je nog zo'n 700 kilometer verder noordwaarts naar Cape York. Hier kun je echter alleen komen met een 4WD want het is allemaal ''dirt roads/tracks'', oftewel ongeasfalteerde wegen.

Ik moet zeggen dat Cooktown best wel tegenviel achteraf. Er is daar eigenlijk niet veel te beleven en afgezien van het uitstapje naar het Captain Cook museum hebben we er ook niet veel gedaan. Het museum was best aardig, maar ook weer niet heel enerverend. Het is in beginsel een eerbetoon aan Captain Cook, de ontdekker van Australie. Aan de andere kant probeert het museum ook te vertellen hoe de Aboriginals die eerste ontmoetingen hebben ervaren.

Na Cooktown zijn we naar Cape Tribulation gereden, in het Daintree Rainforest National Park. ''Where the rainforests meets the reef'', staat op de brochures. Hier zit je dus middenin het tropisch regenwoud, fantastisch! Grote kans dat we veel wilde dieren kunnen zien.

Om in Cape Tribulation te komen, moet je met de ferry over de Daintree River. Hier zagen we plots een krokodil boven het water uitkomen. Dat was veelbevolend. Toen we de daintree river waren overgestoken moesten we nog een eindje rijden naar Cape Trib, waar we uiteindelijk op een prachtige camping terechtkwamen. Temidden van het regenwoud en op loopafstand van het strand. Het regenwoud ging letterlijk over op het strand, een paradijs. Tijdens ons verblijf in Cape Trib hebben we twee tours gedaan die letterlijk en figuurlijk in het water zijn gevallen.

Wat wil je ook als het regenseizoen net begonnen is...

De eerste tour was een krokodillentour op een klein riviertje nabij de camping. En wat denk je, op het moment dat we aan boord willen gaan stort het met bakken uit de hemel en we hebben natuurlijk geen krokodil gezien, haha.
De tweede tour was een nightwalk door het regenwoud, heel bijzonder om in het donker door het woud te lopen, maar opnieuw veel regen. Grappig was dat we bij toeval een vriendin weer zagen, die we hadden ontmoet op Magnetic Island. Dat was een hele verrassing als je zo in het donker staat te wachten om opgepikt te worden voor je tour!

Na Cape Trib hebben we een soort mini-outback tour om weer naar het zuiden te trekken, weg van de moessonregen en weer richting de zon. We namen de snelweg die een paar honderd kilometer landinwaarts ligt, en langs Charters Towers, Emerald en Carnarvon Gorge voert. De echte Aussies noemen dit nog lang geen outback, maar voor ons was het spannend genoeg.

In Mareeba hadden we het geluk van de wereld, toen we naar een kampwinkel gingen en onze auto op een middenberm hadden geparkeerd. Jasper, die nog niet zo gewend is aan de automaat, had de auto niet in P gezet. Toen we terugkwamen van de kampwinkel was de auto van de middenberm naar de andere kant van de weg gerold en het leek net of iemand anders hem daar geparkeerd had. Dat was schrikken, te meer ook omdat we eerst niet door hadden wat er was gebeurd. Gelukkig liep het met een sisser af!

Na Mareeba hebben we soms stukken gereden waar je soms kilometers lang niemand tegenkomt. Je komt niet alleen kilometers lang niemand tegen, maar ook kilometers lang geen benzinepomp. Dus dat was goed plannen, want je wilt niet zonder benzine komen te zitten. En dan te bedenken dat dit nog niet eens de echte outback is!

Een bijkomend gevaar zijn de kangaroos. Veel dode kangaroos op en langs de weg, bewijzen dat je hiervoor goed op je hoede moet zijn. Als je zo'n beest raakt is je auto total loss. Gelukkig kun je dit gevaar makkelijk omzeilen door niet aan het eind van de middag of 's nachts te rijden. Dan worden ze namelijk actief en loop je de meeste kans om er een te treffen.

Wat ook een risico is op Australische wegen is drivers fatigue. Door de lange, rechte, eentonige wegen moet je oppassen dat je niet in slaap valt tijdens het rijden. Waarschuwingsborden langs de weg schreeuwen teksten als ''Take a rest or R.I.P.'' en ''Break the drive and stay alive''.

En dan heb je nog de road trains. Dit zijn enorme vrachtwagens, met enorme trailers. Deze lange, 30 wielen tellende vrachtwagens hebben een remweg van 200 meter en kunnen dus niet makkelijk afstoppen. Als je er een tegenkomt moet je echt langs de kant van de weg gaan staan, anders wordt je er afgeblazen. Het heeft ons al een ster in de ruit bezorgd.

Ik vergeet bijna zelfs dat we ook nog links moeten rijden...

We rijden omstebeurt ongeveer 2 uur en om we hebben in Cairns 4 CD's gekocht om de boel op te luisteren: Bruce Springsteen en Dire Straits (Jasper), Pitbull en Fleetwood Mac (Paulien). De CD van Bruce Springsteen spreekt ons het meeste aan. Niet alleen omdat we er samen geweest zijn (met Ewold en Ite), maar ook door de teksten die wel symbool lijken te staan voor deze reis (allicht een beetje cliche/of zelfs om te kotsen, maar toch het zijn ook gewoon goede nummers!): Promised land, land of hope and dreams, Badlands, Thunder road en BORN TO RUN!

We hebben de reis van Cairns terug naar Brisbane in ruim een week gedaan. Onderweg hebben we drie keer op een rest area gestaan, waar je gratis kan verblijven. Het is aan de andere kant ook wel spannend, want je staat langs de kant van de weg en we hebben drie bijzondere ervaringen gehad:

1. De eerste rest area stonden we letterlijk en figuurlijk op een rest area, want het was namelijk pal naast een begraafplaats.

2. Op de tweede rest area waren zelfs vaste staanplaatsen, met wel heel aparte types!

3. De derde rest area werden we middenin de nacht wakker getoeter. Heel apart... We stonden met een ander gezin op deze rest area, toen plots om klokslag 3 uur 's nachts er een auto aan kwam rijden, vlak voor de caravan van het gezin ging staan en begon te toeteren. Wat een gekken! De vader kwam natuurlijk woedend de caravan uit: ''I've got children sleeping you f***ing IDIOT!'' Wij hielden ons maar even wijselijk stil en de onverlaten taaiden gelukkig af.

We hebben ook nog op een camping gestaan in Carnarvon Gorge voor twee dagen, wat echt prachtig was. Het was echter wel een hele tour om er te komen want we moesten 20 kilometer over een dirt track. Dit was niet echt heel goed voor de auto, die nu soms een beetje piept als we door de bocht gaan. We hebben in de Gorge echter een prachtige wandeling kunnen maken van 5 uur, hele bijzonder landschap gevormd door de Carnarvon river en heel bijzondere natuur. Je kon je goed voorstellen dat dino's vroeger in een soortgelijke omgeving hebben geleefd.

Na Carnarvon Gorge zijn we naar Beerwah gereden. Daar hebben we op een camping gestaan bij een man die koetsen bouwt. Hij is nu bezig met een koets die de grootste van de wereld moet worden. Inspirerend project, als het af is kunnen er 82 mensen in zitten en de wielen hebben een diameter van meer dan 2 meter en er moete in het totaal 46 paarden voor lopen.

De hoofdreden dat we naar Beewah gingen was echter de Australian Zoo van wijlen Steve Irwin. Deze dierentuin was echt geweldig, we hebben er een dag rondgelopen en het was in alles heel anders dan in Emmen. De hoofdattracties zijn de liveshows met krokodillen en tijgers. Dit showelement maakte het een hele andere ervaring en daarbij kun je ook echt heel dichtbij de dieren komen. Koala's en kangaroos aaien en voeren, het was een hele mooie dag!

Op dit moment zitten we in Byron Bay, maar daarover zullen we een andere keer berichten. Voor nu eerst: Moi!